نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 دانشجوی کارشناسی ارشد فقه مقارن و حقوق جزای اسلامی، دانشگاه ادیان و مذاهب، قم، ایران
2 دانشیار گروه فقه و مبانی حقوق، مجتمع آموزش عالی شهید محلاتی، قم، ایران
3 استادیار گروه مذاهب فقهی، دانشگاه ادیان و مذاهب، قم، ایران
چکیده
کلیدواژه‌ها
موضوعات
عنوان مقاله [العربیة]
نویسندگان [العربیة]
فی الفقه الإمامی، الغصب هو إثبات الید العدوانیة للغاصب على ممتلکات أو حقوق شخص آخر. ولکن، فی الفقه الحنفی، یُعرَّف الغصب بإزالة ید المالک من ممتلکاته الذات قیمة باستخدام القوة والتغلب. یمکن للدراسات المقارنة أن تحدد التشابه والاختلاف بین هاتین النظرتین وتأثیرهما على أحکام الغصب. یظهر هذا البحث تحلیل مفهوم الغصب من خلال الوصف والتحلیل باستخدام مصادر مکتبة ومن وجهتی نظر الفقهاء الإمامیة والحنفیة مع مصادر فقهیة أولیة من هذین المذهبین واستقصاء تأثیر هذه الدراسة على أحکام الغصب، ویستنتج أنه فی الفقه الإمامی، یتحقق ضمان الغاصب فی جمیع أنواع الغصب العینی والحقوقی والإنتفاعی بمجرد إثبات ید الغاصب العدوانیة، بینما بناءً على تعریف الفقه الحنفی، یتحقق الضمان فی حالة إزالة ید المالک العدوانیة ویکون مقتصراً فقط على الممتلکات المتنقلة الذات قیمة ولا یشمل المنافع والحقوق والممتلکات الغیر المتنقلة. ذلک لأن الفقهاء الحنفیة لا یعتبرون الغصب للعقارات أو الأموال غیر المتنقلة محققًا؛ بینما یعتبر الفقهاء الإمامیة الغصب محققًا فی کلتا الأنواع المنتقلة و الغیر منتقلة (وفقاً لنصوص کل منهم).
کلیدواژه‌ها [العربیة]
)